13 marca 2025

Podsumowanie 2024 r.

Podsumowanie roku publikowane po jakimś czasie od rozpoczęcia kolejnego pomaga mi z dystansem spojrzeć na to, co za mną, co udało się osiągnąć, a co może wyszło inaczej niż planowałam (co też bywa dobre!). To z jednej strony forma wpisu do pamiętnika, z drugiej dokumentacja mojej pracy. Wiem też, że są osoby, które corocznie czekają na taki artykuł. Dziękuję!

Czy udało mi się zrealizować cele na 2024 r.? Z czego jestem najbardziej dumna? Czego nauczył mnie miniony rok? Zapraszam do lektury!

Opowieść podzieliłam na kilka płaszczyzn, ale w tym roku zmieniłam kolejność tematów i konstrukcję wpisu, którą stosowałam przez 2 lata, bo sprawy prywatne (głównie zdrowotne w końcówce roku) bardzo rzutowały na wszystko, co się działo. Dlatego, by z większą uważnością podsumować rok, zaczynam od prywaty, a potem przechodzę do sfery zawodowej. Najpierw, skoro to blog regionalny, opowiem pracy w tym właśnie obszarze, a obejmuje ona wiele aktywności. Potem przejdę do pracy zawodowej. Trzecim obszarem jest działalność społeczna, którą podzieliłam na kilka aspektów.

Zapraszam do lektury, a potem dzielenia się w komentarzach Waszymi radościami, podsumowaniami, inspiracjami i lekcjami z 2024 r.!

SFERA PRYWATNA
Wiedząc, jak dobrze działa na mnie kontakt z ludźmi, dużo czasu spędzałam z bliskimi i umocniłam więzi z najważniejszymi dla mnie osobami. Doświadczyłam wielu momentów, gdy czułam, że jestem zrozumiana, że mogę dać ludziom coś dobrego, że mogę być sobą. Starałam się dobrze spędzać czas sama ze sobą, lepiej się zrozumieć, słuchać organizmu, więc ćwiczyłam odpuszczanie i priorytetyzowanie. Kontynuowałam psychoterapię i proces diagnozy na spektrum autyzmu. Byłam pod stałą opieką lekarską, choć nie zaliczyłam dwóch planowanych wizyt u specjalistów i muszę to szybko nadrobić. Zmieniłam rodzaj leków na ADHD. Przekonałam się, jak wiele życzliwych osób jest wokół mnie, gdy w październiku zachorowałam na kleszczowe zapalenie opon mózgowych i leżałam w szpitalu 1,5 tygodnia, a potem zaczęłam zwolnienie lekarskie. Moje przyjaciółki i bliskie koleżanki bardzo mi pomogły, jestem im ogromnie wdzięczna. Borykałam się z bólami głowy i kręgosłupa po chorobie, więc musiałam brać więcej leków niż zazwyczaj. Podjęłam decyzję o wykorzystaniu w pełni przysługującego mi czasu zwolnienia (łącznie pół roku), choć myślałam, że muszę wrócić do pracy w szkole jak najszybciej. Jesienią i zimą musiałam mocno zwolnić, ale i wcześniej starałam się znajdować czas na odpoczynek, robić coś dobrego dla samej siebie.

W 2024 r. wolny czas spędzałam:
  • czytając książki (najczęściej reportaże, biografie i publikacje na temat neuroróżnorodności);
  • chodząc na spacery po Mokotowie w poszukiwaniu śladów dawnych wsi;
  • robiąc tysiące krzyżówek panoramicznych;
  • słuchając piosenek kurpiowskich i je spisując do mojego śpiewniczka (zaczęłam drugą część, mam już 250 utworów i większość znam i umiem zaśpiewać);
  • chodząc do teatru na musicale (zobaczyłam Dziewczyny z kalendarza w Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, 1989 w Teatrze Szekspirowskim w Gdańsku oraz Six w Teatrze Syrena w Warszawie);
  • podróżując i zwiedzając (Rzym prywatnie, natomiast Akwizgran, Bonn, Kolonię, Duisburg, Düsseldorf i Brukselę podczas wyjazdu szkolnego);
  • jeżdżąc na rowerze po gminie Jednorożec i kawałku Kurpi Białych;
  • chodząc do kina w Warszawie i Krakowie;
  • świętując 11 lat jako wikipedystka, 8 lat jako współtwórczyni strony Kurpie Białe – historia, kultura, dziedzictwo oraz 12 lat jako autorka bloga, którego teraz czytasz;
  • pierwszy raz podróżując pociągiem na trasie nr 35 (Ostrołęka–Chorzele) i to z rowerem;
  • oglądając zorzę polarną na Kurpiach!
  • słuchając godzinami muzyki, czasem podcastów;
  • chodząc na wystawy historyczne, herstoryczne, sztuki i etnograficzne (Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie, Muzeum Czartoryskich w Krakowie, Muzeum Literatury w Warszawie, Zamek Królewski w Warszawie, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku);
  • urządzając seanse z przyjaciółkami ubranymi zgodnie z tematyką serialu, który oglądałyśmy;
  • tańcząc i śpiewając na koncercie Justina Timberlake'a w Krakowie (spełniłam marzenie!);
  • w Warszawie uczestnicząc w spotkaniu pod hasłem Tchnienia prowadzonym przez o. Adama Szustaka;
  • próbując sił w grze na basetli;
  • planując świadome zmiany w życiu i próbując się odnaleźć w nowej sytuacji niezależnej ode mnie;
  • ucząc się robić wycinanki białokurpiowskie;
  • wylegując się nad jeziorem podczas wyjazdu z przyjaciółmi na kemping w okolice Drawska Pomorskiego;
  • pomagając w pracach na terenie Siedliska Zuraśka (odnowienie prysznica solarnego i betonowanie podłogi – polecam się!);
  • uczestnicząc w oficjalnej części studniówki siostry i pękając z dumy, gdy pięknie tańczyła poloneza;
  • płynąc statkiem po Mołtawie;
  • spędzając czas z rodziną w Jednorożcu, Broku i Porządziu;
  • łowiąc indyjskie perełki na pchlim targu w Düsseldorfie i w second handzie w Szczecinku;
  • biorąc udział w regionalnych imprezach (Kurpiowski Tabor Tam pod Borëm w Zdunku, Jarmark Kurpiowski w Myszyńcu, Noc Muzeów w Nowogrodzie);
  • tańcząc na potańcówkach w regionie (Pniewo na Kurpiach Białych, Łyse i Zdunek na Kurpiach Zielonych) i poza nim (Kazimierz Dolny);
  • próbując kuchni polskiej, włoskiej, meksykańskiej, koreańskiej, bałkańskiej i innych podczas spotkań z dawno nie widzianymi koleżankami, a regularnie spotykając się z przyjaciółmi;
  • zajmując się moimi kwiatami, których w mieszkaniu mam ok. 70 i każdy ma swoje imię w hindi;
  • kompletując strój kurpiowski (mam fartuch, buty, 3 sznury korali, halkę, 3 wystki, 2 koszule oraz materiał na 2 spódnice);
  • uzupełniając regionalną biblioteczkę (o zeszłorocznych nabytkach już pisałam: KLIK);
  • próbując geocachingu;
  • szukając kapliczek na wyjazdach zagranicznych i je namiętnie fotografując, by je potem Wam pokazać (np. Madonelle z Rzymu);
  • robiąc dobre jakościowo zdjęcia nowym telefonem;
  • ucząc się świadomej pielęgnacji włosów kręconych (bardzo polecam moja fryzjerkę Katyę).
Nad Wisłą, lipiec 2024 r. Fot. Małgorzata Fruba, CC BY 4.0, Wikimedia Commons

SFERA ZAWODOWA REGIONALNA
1. Publikacje w druku (wydane i planowane) oraz na blogu, cytowania
  • w „Krasnosielckim Zeszycie Historycznym” opublikowałam artykuł o pochodzącej z powiatu makowskiego historyczce Natalii Gąsiorowskiej-Grabowskiej;
  • na portalu Dziedzictwo Wsi Polskiej ukazały się moje dwa teksty: o Kurpiach Białych i Kurpiach Zielonych;
  • opracowałam ponad 40 biogramów do II tomu leksykonu Ziemia wyszkowska i Puszcza Biała – „kto był kim”, który ukazał się już w 2025 r., więc napiszę o nim innym razem;
  • pracowałam nad biogramami twórczyń i twórców ludowych z Puszczy Białej z myślą o (mam nadzieję) III tomie wspomnianej książki;
  • opracowałam biogramy śpiewaków i śpiewaczek z Kurpi Zielonych, pomagałam przy opracowaniu biogramów osób z Kurpi Białych – ukażą się w planowanej na 2025 r. i wydanej przez IS PAN książce Polska Pieśń i Muzyka Ludowa. Źródła i materiały, t. 6: Kurpie (cz. 1: pieśni i obrzędy doroczne, komentarze, biogramy, cz. 2: pieśni i obrzędy rodzinne, cz. 3: pieśni powszechne);
  • w książeczce dołączonej do płyty Pastorałki z Kurpiowskiej Puszczy Zielonej wydanej przez Fundację Kurpiowski Nurt Tradycji znalazł się mój tekst o ks. Władysławie Skierkowskim, z którego zbiorów korzystaliśmy, robiąc płytę;
  • w zinie Miejsca Wspólne Mazowieckiego Programu Edukacji Kulturalnej ukazał się mój tekst na temat KWP;
  • w „Głosie Gminy Jednorożec” opublikowałam tekst Jednorożanki jak królowe o nakryciach głowy Kurpianek z mojej rodzinnej wsi;
  • w Muzeum Historycznym w Przasnyszu zorganizowano wystawę o historii Nadleśnictwa Przasnysz, korzystając m.in. z moich zbiorów;
  • w Nutniku Kurpiowskim cz. 1: Puszcza Biała powołano się na biogram skrzypka Aleksandra Bobowskiego mojego autorstwa;
  • moja działalność herstoryczna i regionalna została wspomniana i doceniona w artykule Kobiety w historii. Historia w nowej podstawie programowej we „Wiadomościach Historycznych” (nr 1/2024);
  • do podręcznika dla edukatorek i edukatorów Herstoria stosowana przygotowanego przez ekspertki z Fundacji Muzeum Historii Kobiet i mnie jako przedstawicielkę Wikimedia Polska napisałam artykuł Herstoria w Wikipedii – publikacja jest w wolnym dostępie: KLIK;
  • na Witrynie Wiejskiej ukazał się tekst o Kurpiach Białych, w którym wspomniano moje aktywności;
  • na moje opracowania powoływali się: zespół tworzący publikację Przywracamy pamięć o historii drewnianego kościółka na Okęciu wydaną przez parafię pw. św. Franciszka w Warszawie (mój tekst o kościele z Zator), Jan Mironczuk w II wydaniu swojej książki Mniejszości wyznaniowe chrześcijańskie w Ostrołęce i powiecie ostrołęckim (od schyłku XVIII w. do współczesności) (mój blogowy artykuł o mariawitach na Kurpiach Zielonych), Piotr Kaszubowski w monografii parafii Skierkowizna (post na blogu o historii wsi o członie nazwy Kobylaki), Łukasz Gut, pisząc o relacji M. Orłowicza z wizyty w Myszyńcu (artykuł na blogu o Bożym Ciele w 1937 r.), Waldemar Krzyżewski w książce Bartnictwo w powiecie przasnyskim (Zachodnia Kurpiowszczyzna) (mój artykuł o księdze bartnej z XVIII w.). Dziękuję!

2. Wykłady, prelekcje, wystąpienia publiczne
A. Regionalne
  • na spotkaniu Warszawskiego Towarzystwa Genealogicznego w Warszawie wygłosiłam prelekcję pt. Kurpie Zielone. (Nie)znana część Mazowsza;
  • wzięłam udział w panelu dyskusyjnym nt. Kurpi Białych i kultury wiejskiej (współpraca z Wyszkowskim Ośrodkiem Kultury „Hutnik”) – obie części nagrania są na YouTube: KLIK i KLIK;
  • podczas konferencji naukowej pt. Dzieje militarne powiatu ostrołęckiego w Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce zdalnie (za pomocą wcześniej przygotowanego nagrania) mówiłam o Kurpiach w powstaniu kościuszkowskim;
B. Wolna wiedza
  • na konferencji Biografistyka w perspektywie antropologicznej (Uniwersytet Łódzki) wygłosiłam referat pt. Wikimedia jako przestrzeń popularyzacji dorobku polskiej etnologii i antropologii kulturowej;
  • na Wydziale Nauk o Kulturze i Sztuce Uniwersytetu Warszawskiego na zaproszenie znajomej wykładowczyni opowiedziałam o Wikipedii i jej roli w humanistyce cyfrowej;
  • w Bibliotece Publicznej w Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy opowiedziałam młodzieży licealnej o Wikipedii i świadomym z niej korzystaniu w epoce (dez)informacji;
  • w Poznaniu podczas finału projektu Co Wy o nich wiecie? realizowanego przez Fundację Muzeum Historii Kobiet mówiłam, czemu ważne jest tworzenie biogramów kobiet w Wikipedii;
  • w Myszyńcu podczas konferencji otwierającej projekt Wikipedia na Kurpiowszczyźnie 2024 mówiłam o naszej akcji, podsumowując dwie poprzednie edycje, wypowiedziałam się też na potrzeby filmu dokumentującego wydarzenie.
3. Media
4.  Statystyki blogowo-socialowe
Jestem nieustannie aktywna badawczo, zajmuję się tematami, które mnie ciekawią. Grzebię w archiwach, rozmawiam z ludźmi. W zeszłym roku spróbowałam sił w robieniu rolek, by przetestować inne niż dotąd sposoby komunikowania o regionaliach. Uczyłam się recyklingu treści. Wymyśliłam nowe tematy badawcze i zaczęłam realizację planów z nimi związanych. Pogłębiałam i uzupełniałam to, co już kiedyś opracowałam. Dokonałam bardzo ciekawego odkrycia archiwalnego, które niebawem opiszę. Więcej czasu niż dotąd spędziłam na tematyce Kurpi Białych, co mnie bardzo cieszy. Poznałam też wiele osób, którym zależy na rozwoju tego regionu, więc zaczęliśmy wspólnie działać.

Jeśli chodzi o teksty opublikowane w mojej własnej przestrzeni (blog i social media), to jestem szczególnie zadowolona z następujących i te spośród zeszłorocznych publikacji najbardziej polecam (kolejność przypadkowa):
Wystąpienie otwierające projekt Wikipedia na Kurpiowszczyźnie 2024 w Myszyńcu, lipiec 2024 r. Fot. Małgorzata Fruba, CC BY 4.0, Wikimedia Commons

SFERA ZAWODOWA SZKOLNA
  • stawiałam na kompetencje 4K (kreatywność, kooperacja, komunikacja, krytyczne myślenie), korzystałam z materiałów interaktywnych i metod aktywizujących;
  • realizowałam zajęcia na poziomie podstawowym: „normalne”, interdyscyplinarne (łączące naukę o kodach kulturowych, język polski i historię) oraz modułowe (Trwałość przeszłości, Informacja, Strach, Cywilizacja i Miasto), jak również zajęcia z rozszerzonej historii;
  • brałam udział w spotkaniach zespołu wychowawczego i modułowego, radach pedagogicznych, wywiadówkach i dniach otwartych dla planujących się u nas uczyć i ich rodziców;
  • w roku szkolnym 2023/2-24 uczestniczyłam w superwizji nauczycielskiej;
  • angażowałam się w życie szkoły (edukacja filmowa, proces rekrutacyjny, czyli gra miejska i konkurs Bednarscy GhostBusterzy, EKO rowerowe, EKO jesienne, wyjazd integracyjny dla osób z klas I na Podlasie);
  • byłam drugą wychowawczynią dla dwóch osób spoza mojej klasy, ze starszych roczników, które mnie wybrały jako mentorkę;
  • wzięłam udział w spotkaniu z Konsulem Honorowym Indii w Polsce i upamiętnieniu polskich osiedli w Indiach w czasie II wojny światowej z okazji rocznicy śmierci Dobrego Maharadży oraz w polsko-indyjskiej wymianie (lunch u Ambasadorki Indii w Polsce, wyjazd do Wrocławia);
  • jako członkini międzyszkolnej delegacji spotkałam się z Wiesławem (dzieckiem Maharadży, wychowankiem polskich obozów w Indiach) i Marylą Stypułami oraz ich córką Agnieszką, a kilka tygodni później uczestniczyłam w pogrzebie pana Wiesia...
  • uczestniczyłam w dwóch wymianach międzynarodowych w ramach Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży ze szkołą z Duisburga (w marcu my byliśmy w Nadrenii-Północnej Westfalii we współpracy z jedną grupą, zaś we wrześniu przyjechała do nas inna grupa);
  • opiekowałam się projektami realizowanymi w naszej szkole w ramach olimpiady Zwolnieni z Teorii;
  • współprowadziłam szkolny fanpage i Instagram.
Największy sukces w sferze zawodowej w 2024 r., a nawet chyba i w całej mojej pracy dydaktycznej, to fakt, że przygotowany przeze mnie uczeń Alexander Boniecki w kwietniu 2024 r. został laureatem Olimpiady Historycznej! Podczas wrześniowej wymiany polsko-niemieckiej pierwszy raz w życiu prowadziłam spacer po Warszawie po angielsku i z tego bardzo się cieszę.

DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA
1. Śpiew tradycyjny
A. Kurpiowska Wspólnota Pieśni – grupa Kurpianek, które w Warszawie pielęgnują tradycje śpiewacze, rozmawiają, tworzą społeczność, ale też jeżdżą w teren, by zgłębiać dziedzictwo muzyczne regionu. W ramach naszej działalności brałam udział w następujących inicjatywach:
  • regularne spotkania na Jazdowie dwa razy w miesiącu;
  • otwarte spotkanie adwentowo-kolędowe w ramach Festiwalu Świąteczny Jazdów;
  • nauka pieśni od Zofii Samul i Zofii Drężek z Dębów;
  • organizacja otwartego spotkania śpiewaczego w GOKSiR w Łysych;
  • wyjazdowe spotkanie w Siedlisku Zuraśka w Zdunku – nauka pieśni od Stefanii Dąbkowskiej z Wolkowych;
  • złożyłyśmy wniosek o nagrodzenie Kurpikiem 2023 (Nagrodą Prezesa Związku Kurpiów) śpiewaczek z Bandyś, co się udało – dostały wyróżnienie w kategorii Muzyka i taniec!
B. Śpiewu Przyczyna – trio śpiewacze (ja, Magdalena Samsel, Joanna Turek) praktykujące śpiew kurpiowski in crudo i koncertujące:
  • śpiewałyśmy na potańcówkach (rozpoczęcie wakacji w Siedlisku Zuraśka w Zdunku, Kurpiowski Tabor Tam pod Borëm w Zdunku, Nadbużański Festiwal Kultury Kurpiowskiej w Broku), 
  • ze śpiewaczką Weroniką Zyśk z Wolkowych współprowadziłyśmy spotkanie poświęcone pieśniom trampanym (tabor w Zdunku);
  • podczas Niedzieli św. Rocha w skansenie w Nowogrodzie na scenie śpiewałyśmy z Weroniką Zyśk, a potem prowadziłyśmy otwarte spotkanie śpiewacze;
  • dla kilkudziesięciu osób zorganizowałyśmy otwarte spotkanie śpiewacze nad Wisłą w Warszawie;
  • koncertowałyśmy (na festynie charytatywnym dla Wiktorii Gałązki w Zawadach, w Rezerwacie przyrody Czarnia dla Polskiego Towarzystwa Kąpieli Leśnych, podczas I Kurpiowskiego Biegu po Puszczy Zielonej w Zawadach, w czasie domówki u znajomego w Warszawie);
  • wzięłyśmy udział w nagraniu płyty Pastorałki z Kurpiowskiej Puszczy Zielonej: zaśpiewałyśmy kolędy Najśwantsa Panianka i Ślicna Panianka, z Olgą Stopińską kolędę Zitaj, Jezu kochany, zaś ze wszystkimi biorącymi udział w projekcie – Pasterze nili;
  • pastorałki i kolędy kurpiowskie śpiewałyśmy na Jarmarku Bożonarodzeniowym w Ostrołęce;
  • spotkałyśmy się ze śpiewaczkami: Marianną Bączek z Bandyś i Weroniką Zyśk;
  • ja i Magda złożyłyśmy wniosek o Kurpika dla Asi – została wyróżniona w kategorii Budzenie tożsamości!
C. Ćerepetky – grupa śpiewacza powstała na potrzeby występu w 40. Kurpiowskich Prezentacjach Artystycznych (ja, Joanna Turek, Magdalena Samsel, Karolina Rydel, Karolina Kaczmarczyk, Katarzyna Trzcińska):
  • w Ostrołęce zdobyłyśmy I miejsce, choć pierwszy raz publicznie wystąpiłyśmy w takim składzie (nigdy wcześniej nie śpiewałyśmy wspólnie);
  • w rezultacie pojechałyśmy na 58. Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym, gdzie zdobyłyśmy wyróżnienie;
  • śpiewałyśmy podczas Niedzieli na wsi w Czarni;
  • w Programie Drugim Polskiego Radia wyemitowano audycję radiową z naszym udziałem nagraną w Kazimierzu;
  • na płycie Pastorałki z Kurpiowskiej Puszczy Zielonej zaśpiewałyśmy A cóż z to Dziecino bandzien cynili – płyta jest dostępna na YouTube i Spotify!
D. Inne
  • wzięłam udział w The Voice of Zatonie 2024 i zaśpiewałam pieśń leśną Leciały zurazie – pierwszy raz od wielu lat solo i to przed kilkuset ludźmi!
  • korzystając z nagrań Remigiusza Mazura-Hanaja, zgłębiałam muzykę Kurpi Białych;
  • współorganizowałam i wzięłam udział w otwartym spotkaniu śpiewaczym poświęconym muzyce Kurpi Białych – spotkaliśmy się w Białymbłocie-Starej Wsi dzięki Narodowemu Instytutowi Kultury i Dziedzictwa Wsi;
  • współorganizowałam potańcówkę w Pniewie na Kurpiach Białych;
  • byłam na kilku zajęciach u Olgi Kozieł, by nauczyć się lepiej śpiewać w oparciu o świadomą pracę z ciałem.
Zeszły rok to intensywny czas, jeśli chodzi o doświadczenia śpiewacze wszelkiego rodzaju, co mnie ogromnie cieszy. Wiem, że jeszcze dużo przede mną jeśli chodzi o znajomość pieśni i źródeł, z których mogę się uczyć, technikę śpiewania, kontakt ze śpiewaczkami i dbałość o bezpośredni przekaz, ale to, że mogę tak intensywnie, na różne sposoby i ze wspaniałymi ludźmi zgłębiać dziedzictwo muzyczne Kurpi Zielonych i Białych, uważam za wielkie szczęście.

Otwarte spotkanie śpiewacze w Łysych, luty 2024 r. Fot. Maria Weronika Kmoch, CC BY 4.0, Wikimedia Commons

2. Organizacje pozarządowe
  • na stronie Jednorożeckiego Archiwum Społecznego, które prowadzę przy Stowarzyszeniu „Przyjaciele Ziemi Jednorożeckiej”, udostępniłam kilka materiałów archiwalnych;
  • odebrałam od ofiarodawców i ofiarodawczyń pamiątki, które przekazali do JAS;
  • oprowadzałam znajomych po wystawie Jednorożec i Stegna w fotografii oraz po okolicy;
  • z ramienia SPZJ zorganizowałam w Lipie w gminie Jednorożec uroczystość poświęconą pamięci członkiń i członków Narodowych Sił Zbrojnych w gminie Jednorożec i Ruchu Oporu Armii Krajowej;
  • zrobiłam korekty tekstów w 4 numerach „Głosu Gminy Jednorożec” i w jednym numerze „Krasnosielckiego Zeszytu Historycznego”;
  • zostałam zaproszona do projektu dotyczącego edukacji regionalnej w powiecie wyszkowskim;
  • zakończyłam pracę społeczną w zarządzie Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Krasnosielckiej (byłam wiceprezeską w kadencji 2020–2024);
  • zostałam prezeską Fundacji Przyjaciół Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego „KLIO”.
W tej sferze nieco zmniejszyłam intensywność działań, ale i pojawiło się jedno nowe i duże wyzwanie. Potrzebowałam przemyślenia priorytetów i swojego miejsca w lokalnych NGOsach.

3. Stowarzyszenie Wikimedia Polska
  • uczestniczyłam w zebraniach zarządu na żywo i online;
  • w Warszawie wzięłam udział w walnym zebraniu sprawozdawczo-wyborczym, na którym zdałam dwuletnią kadencję zarządu i zostałam ponownie wybrana jako jego członkini;
  • przygotowałam teksty do Biuletynu WMPL, niektóre sprawdzałam pod kątem redaktorsko-korektorskim.
4. Wolontariacka działalność wikipedystyczna
  • wzięłam udział w dwóch Warszawskich Otwartych Wikispotkaniach;
  • pisząc hasła, działałam w wikiprojektach Kobiety i EtnoWiki;
  • podczas akcji (Nie)znane kobiety Wikipedii 2024 napisałam 27 i rozbudowałam 14 biogramów kobiet;
  • wzięłam udział w webinarze na temat siostrzeństwa w działaniu społecznym i aktywności w NGO (element marcowej akcji);
  • w ramach konkursu CEE Spring 2024 poświęconego regionowi Europy Środkowo-Wschodniej napisałam 23 biogramy kobiet;
  • podczas Tygodnia Artykułu Angolskiego stworzyłam 2 biografie kobiet;
  • podczas projektu Co Wy o nich wiecie? realizowanego przez Fundację Muzeum Historii Kobiet sprawdzałam brudnopisy uczestniczących w akcji i pomagałam w edycjach, wzięłam udział w konferencji podsumowującej projekt, podczas której wygłosiłam krótką prelekcję i cieszyłam się z premiery naszego podręcznika Herstoria stosowana;
  • wraz z zespołem Wikimedia Polska przygotowałam i przeprowadziłam trzecią edycję projektu Wikipedia na Kurpiowszczyźnie, który dzięki dofinansowaniu z Fundacji Totalizatora Sportowego miał wyjątkowo bogaty program, tym razem skupiający się na dziedzictwie muzycznym regionu i pozwalający wielu osobom (także spoza projektu) na udział w otwartych aktywnościach – trzydniowe spotkanie w lipcu było częścią większego działania pn. EtnoWiki Kurpie 2024, które zakończyliśmy w listopadzie;
  • w ramach kurpiowskiej akcji od lipca do listopada napisałam 5 artykułów, rozbudowałam 87 haseł, dodałam 403 własne zdjęcia, 165 zdjęć archiwalnych (głównie z NAC), 7 własnych zdjęć z lipcowego spotkania projektowego, 2 śpiewniki w PDF, 1 prezentację z mojego wystąpienia i 45 własnych nagrań video do Wikimedia Commons;
  • w tzw. czywieszu na stronie głównej Wikipedii pojawiło się 7 haseł, które rozbudowałam (wszystkie kurpiowskie);
  • otrzymałam 14 gwiazdek, czyli wyróżnień-podziękowań za udział w edytonach i tygodniach tematycznych oraz wsparcie zespołu WMPL.
W sferze wikimediowej cieszę się z możliwości współpracy z różnymi środowiskami dzięki Wikimedia Polska, a szczególnie z sukcesu zeszłorocznego kurpiowskiego projektu. Czuję, że propozycja części wydarzeń o charakterze otwartym i połączenie tworzenia treści w Wikipedii z dokumentacją dziedzictwa muzycznego Kurpi Zielonych i Białych to dobry kierunek.

Część osób uczestnicząca w Wikipedii na Kurpiowszczyźnie 2024, lipiec 2024 r. Fot. Małgorzata Gramatnikowska (WMPL), CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons

To był trudny rok pod względem emocjonalnym (połowa 2024 r.) i zdrowotnym (końcówka roku). Dużo się nauczyłam, bo musiałam zmienić dotychczasowe przyzwyczajenia, inaczej zarządzać czasem i swoimi siłami, by z jednej strony robić to, co lubię, co kocham, a z drugiej się nie zajechać. Jestem na dobrej drodze. Rok 2024 był bardzo intensywny. Wiele pięknych, wzruszających momentów, spotkań z cudownymi ludźmi, odkrywania siebie i tego, co mnie otacza, także kilka zawodów i trudności emocjonalnych. Jestem bardzo wdzięczna za doświadczenia z minionego roku.

W 2025 r. weszłam ze spokojem. Nadzieja, uważność, zdrowie, radość – to moje hasła przewodnie na ten rok. Zapraszam za 12 miesięcy, przekonamy się, jak mi wyszła realizacja tych planów.

Do następnego!
Etykiety: ,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)